Sevgili Dünya!

Bugüne kadar edebimle oturdum. Yapma kızım dedim kendime. Asil kal; sus..sus..sus!

Ayıp çünkü anlıyo musun ? Prensesler gibi büyümüşsün. Annen bıcı bıcı demiş. Baban oo cici ciciii..diye sevmiş. Çirkefleşemiyosun gönlünce.

Fakat kalbime, sağıma, soluma girmeyen kalmadı.

Gülüyorum ama palyaço gözyaşları bunlar..bik bik bik..

Şimdi bi kere sahtekarlığı bırak. Edebiyat yeri değil burası; gerçekleri konuşalım: Bildiğin ebeme atladılar!

"Niye yalnızım ulan" sorusundan giricem "niye terk edildiğime ve terk etmeye mecbur bırakıldığıma" doğru çıkıcam inşallah.. Arada aşk, entrika, başımdan geçenler, ağzıma sıçanlar, kendine bi dışardan bakmalar filan da olucak muhtemelen..

Kişisel Sokuşum denemesi diyelim özetle!

Sonuçta..Tamam; etrafta gerizekalı götler cirit atıyo ama bende de var bi yamuk bence.

Normal değil yani bu olan bitenler.

Hadi bakalım başlıyoruz..