Nasssı yaani?

Ciddi ciddi tedaviye ihtiyacım var bence.

Bi önceki yazıyı sanki başkası yazdı. Sanki günlerdir Körli de körli diye etrafın beynini siken ben değilim.

Şu an bomboş hissediyorum. Yani körli..evet, hoş güzel de öyle çılgın bi durum da yok!

Böyle hissedince, kendi kendime borderline teşhisi filan koyasım geliyor.

Ani ve aşırı hisler...Hemen akabinde boşluk.

Sahiden normal değil.

Yani insanda bi istikrar olur. Bi duygu stabilitesi olur.

Anlayamıyorum neden böyle olduğumu.

Tabii mesaj filan atsa bi sevinirim. Sevişmek de isterim. Görüşürüm de..ama nasıl desem..arkadaşım çağırsa önce arkadaşımın yanına gider; onla muhabbet eder yemeğimi yer; sonra körlinin yanına geçerim.

Halbuki 2 gün önce olsa, çocuğumu tuvalete atıp üstüne sifonu çekip onun yanına koşabilirdim.

Bak bunlar sahiden normal değil okur.

İnsanda azıcık tutarlılık olur.

Ben böyle hissediyorum; bunları yazıyorum ya... O yüzden çok korkuyorum kendimden ve kararlarımdan. Yani düşünsene..tamamdır diyorum ,burası ! işte benim sevdiğim/saydığım/ flört edeceğim/ evleneceğim adam...

Ertesi gün hooop! "Yani iyi bi insan tabii aslında ama bilemiyorum. Emin değilim sanki.."

Acaba ilgi orospusu mu oldum? Hissedemiyor muyum sahici şeyleri? Her önüme gelene pata küte aşık olduğumu sanmam, bu açlığın sonucu mu?

Yediğim kazıklardan hangisi daha büyük? Aşksızlık insanın kalbini ne kadar kabartır? Sevgilinin boynu nasıl böyle güzel kokar? Babam beni böyle üzmeyi nerden öğrendi?

Aşk ve hayal kırıklıklarıyla ilgili her sorunun iyi bir cevabı var:
Alıyorum çünkü eşşşeğin çükü!