Kendi kendime takıldığım ve sesimin boşlukta yankılandığı bir haftasonuna daha hoş geldin!
Benim ayarlarım bozuldu, bilesin.
O adam (Körli) bana dokundu; ben salt tenime sanmıştım bi baktım titreşimler kalbime ulaştı. Ha bunu o mu yaptı, ben mi yaptım emin değilim. Zira abartmakta ve her taşı cilalamakta üstüme yok!
Nasıl anlaşılır ki böyle şeyler? Yani 2 ay boyunca aynı şeyi hissetmeye devam ediyorsam mı aşığımdır? Başka biri olsa bile fikrim değişmiyorsa mı?
Şimdi tabii 2 ay testini henüz yapamiycam. Bi Perşembe günü, muhabbetli gecemiz; bi de üstüne Pazar günü, oynaşlı gecemiz oldu. Hani dün bir bugün iki derler ya...tam da onun karşılığı olarak evrende sallıyoruz kendimizi. Yani daha çok "o beni sallamıyo; ben salıncakta bi ileri iki geri sallanıyorum".
Düşünmüyor mu hiç beni ya? Hiç mi gelmiyorum yani aklına? O kadar mı alışmış yani dokunmalara?
Hayır, ben de alıştım ama onlar böyle değildi ki.. Onlar içimi çocuk yapmadı ki!
Hep jartiyerliydi muhabbetlerimiz, makyajlıydı, gergindi, almak ve vermek üstüneydi...
Üfff! neden sular bulandı ki?!
Hislerimle ne yapacağımı bilmiyorum. Ne zaman bir şeyler hissetsem panikliyorum. Ya kaçıyorum ya da adama yapışıyorum.
Körliyi facebook'tan, aklımdan, tenimden, telefonumdan, hayatımdan kazımak istiyorum..Çünkü o orda oldukça, sabredemiyorum. İlla aksiyon lazım. İyi ya da kötü..fark etmez! Bi hareket. Birbirimizden tiksinmemize neden olacak saçmalıkta şeyler bile yapabilirim sabırsızlıktan.
Pat diye sevişelim diyebilirim. İstemediğimden değil, istiyorum zaten sevişmeyi ama bunu sırf "bi şeyler olsun" diye yapabilirim.
Bak mesela bugün bi yarışa katılacaktı. Perşembe gecesi konuşurken şans diledim; sonucu haber ver merak ederim dedim. Saat 7 şu an! Ve o, attığım pası gole çevirmedi.
Ulan allahsız! Bu kız telefona yapıştı; eli tuşlara atlamak için titrek vaziyette ve hazırolda bekliyo..Sen nasıl bi insansın? Neden bu şansı kullanmıyorsun?
Tamam kabul; şu da var: sen o şansı kullansan; ben o muhabbeti uzatmak istiycem; sonra seni desteklemeye gelmek istiycem; sonra ailenle tanışmak istiycem; sonra çocuklarımız ve biz yani..
Korkucak ne var anlamıyorum ki :)
Gerçekten sevgiye ihtiyacım var benim. Düşün bi insanlar açlıktan neler neler yapıyolar. Kalp de bi organ sonuçta ve mide kadar söz sahibi olmalı bence eylemlerimizde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Çok yalnızım be okur! Sen de başını alıp gitme ne olur...