Konunun götünden başına gitmenin dayanılmaz hafifliği

Zamanın çizgiselliğinin amına koyarak hayatımı aktarmaya devam ediyorum.

Şu ara biri var kalbimi zıp zıp zıplatan; hop hop hoplatan. Fakat öğrendim ki kendisi bu ara, kızları kucakta zıp zıp zıplatmak ve hop hop hoplatmak arzusundaymış.

Şimdi Allahım bana bi söyler misin, ben bunu hak edecek ne yaptım?

Gittik sahile; muhabbet ettik eskilerden, güldük; eğlendik (çok çok eğlendik hem de); ben bi iyi hissettim kendimi, bi huzurlu hissettim. Olacak iş değil. Ben çünkü son zamanlarda hiç bi adamın yanında kendimi iyi ve huzurlu hissetmiş değilim. Sürekli diken üstünde; hazır olda, bi tuhaf haldeyim..

İlk aklıma gelen şey şu oldu: Yargılandığımı hissetmedim.

Ne garip değil mi?

Bunu diyene kadar kendime, diğer adamlarla böyle hissettiğimi, gerim gerim gerildiğimi fark etmemiştim hiç.

Ve yıllar sonra, yanında kendimi iyi hissettiğim adam ne dedi bana? "Hazır değilim"

Ulan hiç okumadıysam 95 Cosmopolitan, 82 Marie Claire, 79 Elle okumuşumdur..Hepsinde de na bu kadar yazar: Erkeklerin, kadınları kırmamak için söylediği yalanlar no:1: Ciddi bir ilişkiye hazır değilim (bkz:üzgün kaslı)

Şimdi bu bana yapılır mı çocukluk arkadaşı? Hak mı reva mı?

Hayır bi de nasıl şeker, nasıl iyi.. inanasım geliyor resmen. O dub dub dub takılırken, ben üzüm üzüm bakıyorum tavana, acaba şimdi hangi pozisyondadırlar diye düşünüyorum.

Ezik gibi resmen.! Rezaleti kes..

Üf tamam yine masuma bağladım. Yok yattığım öyle üzüm üzüm. Spora gidip ordaki çocuklara bakıyorum. Yeni nesil erkeklerin 20 yaşındayken 29 gözükme potansiyeline bakıp ağzımın suyunu siliyor ve kadere küfrediyorum. Bu yaştan sonra sübyancı olacak halimiz yok!

Gerçi büyük konuşmamak lazım; kendime güvenemedim birden..


Neyse! Sonuçta kimi kesersem keseyim, kimin poposuna bakıp "lan acaba mı" diye düşüneyim, aklımda o var. Herkes defolsun o gelsin. Herkes ölsün o konuşsun. Resmen gerizekalı gibi sırıtırken yakalıyorum kendimi. Aramızda geçenleri sahne sahne düşünüp gülümsüyorum.

Ebleh bebeler gibiyim.

Bi de adama bak: Hazır değilimmiş.

4 senelik ilişkiden çıkmış halimi düşündükçe delice hak veriyorum gerçi ama insan bencil bi varlık nihayetinde. Hemen toplansın ve hazır olsun istiyosun. ama olmaz yani, biliyorum.

Ben aşık olduğum adamı terk edip dünyanın en dip ilişkisini yaşamıştım 1 sene boyunca. Yani ilişki bile denmez de, yaşadım sonuçta bi şeyler.

Ondan sonra da gelsin biri, gitsin biri.. Seviştikten sonra hepsi cehennemin dibine gitsin istedim; bir daha yüzlerini görmeyeyim.

Ama şimdikiyle, isim bulalım buna ya -Curly olsun, Curly'yle başka bi şey oldu. Ne farkı var anlamadım. O da adam nihayetinde; öbürleri de... ama hep kendi yatağına kaçan; ertesi gün adamdan soğuyan ben, aylarrrr ve yıllar sonra ilk kez sarılıp uyumak istedim. Orda, onun yanında kalmak istedim

Ve o ne dedi bana? Hazır değilim! Yanarak öl e mi?

Ben seni özliyim burda, sen kız hoplat tepende. Çok mutsuzum de bi de..

E o zaman demezler mi adama "sen kafayı mı yedin birader? Bulmuşsun dost canlısı, güzel kalpli, dünnnnyeaaaa tatlısı bi kız (evet, benim o şekerim), daha niye bezin var öyle taraklarda ?"

Demiyolar işte, denmiyor yani. Çünkü o adam, o evreyi geçirmeli.Ha o evre bana da geçiyor aheste aheste.. Aşık mı oldum noooldum ben ya?

Belki bi iki hafta sonra "bu ne bee bokum gibi" derim ama şimdi böyle hissediyorum, napim?!

Belki hiç de uygun değildir bana; belki sümüğünü masanın altına siliyodur..ne bilim antin kuntin huyları vardır işte..

Yine de dürüsttü ya..Canım o curly benim, canım! 

Gördüklerimden, duyduklarımdan sonra, öylesine kıymetli ki dürüstlük...

Teey teey! Neler var neler..İçim sıkıldı bak bi anda. Öbür yazıda görüşürüz.